9 DWIE CZĘŚCI KORANU

Gdy Mahomet mieszkał w Mekce, otaczali go prawie sami wrogowie. I choć wypowiadał wtedy groźby, nie stosował przemocy. Teraz stanowił siłę polityczną, więc zaczął wprowadzać swoje groźby w życie. Koran wyraźnie odzwierciedla tę zmianę. Dlatego księga podzielona jest przez uczonych na część mekkańską i część medyńską. Ponieważ nie została ułożona w porządku chronologicznym, laikowi trudno dostrzec tę linię podziału. Gdy jednak ułożymy tekst Koranu chronologicznie, wówczas różnice stają się wyraźnie widoczne.

Z części mekkańskiej Koranu:

18:22-25 Dlatego napominaj, albowiem jesteś tym, który napomina. Nie jesteś wyznaczony, by być ich strażnikiem, lecz jeśli ktoś odwróci się i nie uwierzy, Allach ukarze go największą z kar.

Z części medyńskiej Koranu (dla porównania):

8:13-15 Kiedy twój Pan objawił aniołom, mówiąc: „Jestem z wami, więc wzmocnijcie tych, którzy wierzą. Napawam strachem serca tych, którzy nie wierzą. Uderzajcie ich powyżej szyi i podcinajcie im wszystkie końce palców”. Jest tak dlatego, iż przeciwstawili się Allachowi i Jego Posłańcowi, wówczas z pewnością Allach jest srogi w rozliczaniu. „Oto wasza kara, posmakujcie jej zatem. I pamiętajcie, że na niewiernych czeka kara Ognia”.

Mahomet nie pozostawił wątpliwości, że ilekroć w Koranie występuje sprzeczność, wcześniejsze wersety zostają unieważnione przez późniejsze. Koran nie został napisany w porządku chronologicznym, a więc nie sposób go zrozumieć, jeśli nie wiemy, które wersety podlegają abrogacji. Muzułmanie często wskazują na fragmenty o pokojowej wymowie zawarte w mekkańskiej części, ale zapominają, że wersety te zostały unieważnione przez późniejsze.

            Chciałbym teraz wyjaśnić pewien istotny aspekt islamu, stanowiący spore wyzwanie intelektualne. Jest to jednak ważne, aby zrozumieć istotę tej religii.

            Jak już powiedzieliśmy, późniejsze wersety Koranu unieważniają wymowę wcześniejszych. Wiemy zarazem, że księga ta jest uważana za doskonały zapis słów samego Boga. W zachodniej logice jeśli dwie rzeczy sobie przeczą, jedna z ich musi być fałszem. W logice islamu jednak dwie wypowiedzi mogą sobie przeczyć i zarazem obie mogą być prawdą.

            Koran każe muzułmanom naśladować Mahometa. Ale co wziąć za przykład? Podczas pobytu w Mekce Mahomet nie stosował przemocy wobec niewiernych, a na samym początku nawet okazywał pewną tolerancję dla ich wierzeń. Po przenosinach do Medyny wielokrotnie stosował przemoc, żeby osiągnąć swoje cele. Odtąd nie okazywał żadnej pobłażliwości dla kafir.

            Część medyńska Koranu jest późniejsza i jako taka unieważnia część mekkańską, a jednak ta druga wciąż ma zastosowanie, bo Koran (i sam Mahomet) to doskonałość. Zatem muzułmanin może naśladować wskazania z jednej lub drugiej części, chociaż część medyńska jest uważana za lepszą, bo została napisana później. Skąd muzułmanin wie, którą wybrać? Jak zwykle aby odpowiedzieć na to pytanie, musimy przyjrzeć się, jaki przykład dał Mahomet. Podczas pobytu w Mekce był pozbawiony wpływów i otoczony przez wrogów. W tym czasie nawoływał do tolerancji i postawy  ugodowej. Po przybyciu do Medyny zyskał wpływy i często stosował przemoc dla osiągnięcia swoich celów.

            Postępowanie Mahometa nie jest konsekwentne, zależy bowiem od okoliczności. Gdy jesteśmy słabi, należy być cicho, nie ściągać na siebie uwagi. Należy wykorzystać ten czas, aby nabrać siły i zyskać zwolenników, wtedy dopiero można rozpocząć dżihad. Oto przykład (sunna) dany przez Mahometa w hadisach i Sirze.