12 BITWA POD UHUDEM

Po bitwie pod Badrem mekkańczycy zapragnęli zemsty. Wystawili armię i ruszyli na Medynę. Rozłożyli się obozem pod miastem, czekając na muzułmanów. Mahomet postanowił zaczekać, aż nieprzyjaciel zaatakuje miasto, uznał bowiem, że wykorzysta mury obronne. Jednak wielu jego zapalczywych wojowników czuło się niezwyciężonych. Chcieli wyjść z miasta i stanąć do bitwy. Mahomet w końcu się ugiął i ruszył z wojskiem na spotkanie wroga w miejscu zwanym Uhud.

            W początku starcia muzułmanie byli górą, walcząc z samobójczą odwagą, przekonani, że śmierć jest drogą do raju. W ferworze walki mekkańczycy zostali odcięci od swoich taborów, w których przechowywano zaopatrzenie.

            Mahomet miał oddział łuczników, którzy mieli chronić tyły wojska. Widząc, że mekkańczycy zostali odepchnięci od taborów, łucznicy wysforowali się do przodu. Chcieli jako pierwsi wziąć łupy. W ten sposób odsłonili wojsko Mahometa. Wykorzystała to jazda mekkańska, szarżując i przełamując opór przeciwnika.

            Mahomet musiał salwować się ucieczko, a jego oddziały poniosły klęskę. Na szczęście dla niego mekkańczycy nie wykorzystali w pełni swojego zwycięstwa. Przybyli, żeby wymierzyć plemienną sprawiedliwość, i zrealizowali ten zamiar. Jak większość ludzkich wspólnot stosujących przemoc mekkańczycy mieli określony cel. Gdy został osiągnięty, odłożyli oręż i wrócili do codziennego życia.

            Dla wielu muzułmanów bitwa pod Uhudem była brutalnym spotkaniem z rzeczywistością. Wierzyli przecież, że wspiera ich Allach, są zatem niezwyciężeni. Mahomet, sprytny jak zawsze, wykorzystał jednak tę porażkę z pożytkiem dla siebie.

            Wytłumaczył swoim zwolennikom, że Allach poddał ich próbie. Gdyby zsyłał im tylko łatwe zwycięstwa, nie wiedziałby, kto rzeczywiście w niego wierzy. Równie istotne było to, aby muzułmanie zrozumieli, że w pierwszej kolejności walczą dla chwały Allacha i ekspansji islamu. Łupy wojenne były niejako tylko premią. Ponieśli porażkę, bo skupili się na rozkoszach życia doczesnego. Wywołali tym niezadowolenie Boga.

Z Koranu:

3:141 Jeśliście zostali zranieni, to z pewnością ludzie niewierni zostali już podobnie zranieni. My powodujemy, że wśród ludzi następują takie dni, by doznawali napomnienia oraz by Allach mógł wyróżnić tych, którzy wierzą, i brać sobie męczenników spośród was. Allach nie lubi niesprawiedliwych.

3:143 Czy podejrzewacie, że wejdziecie do Nieba, podczas gdy Allach nie spowodował jeszcze, by odróżniono wśród was tych, którzy starają się dla Allacha [dżihad], i skoro nie spowodował jeszcze, żeby odróżniono wytrwałych?

Komentarz autora:

Na wojnie jednym z najważniejszych czynników przesądzających o zwycięstwie jest utrzymanie wysokiego morale wśród żołnierzy. To łatwe, gdy wygrywamy bitwę za bitwą, natomiast seria porażek może spowodować uczucie beznadziei i utratę ochoty do walki.

            Mahomet, jak zwykle błyskotliwie sobie poczynając, natchnął swoich wojowników „nadprzyrodzoną” mocą, aby walczyli tak samo w obliczu zwycięstwa, jak i klęski. Nie walczycie tylko o zwycięstwo, ogłosił, walczycie po to, żeby Allach mógł zobaczyć wasze oddanie dla niego, a wtedy nagrodzi was miejscem w niebie. Oto kolejna zasada dżihadu, zapewniająca, że dżihadyści zawsze mają wysokie morale – nawet będąc w beznadziejnym położeniu.

Zasady dżihadu

7) Nigdy przenigdy się nie poddawaj, nawet w obliczu klęski.

Po bitwie pod Uhudem Mahomet ponownie wysłał skrytobójców, aby zgładzili przywódcę wrogiego obozu. Z jego błogosławieństwem wkradli się w łaski tego człowieka, przekonawszy go, że są przyjaciółmi. Wykorzystując zdobyte zaufanie, zabili go. Mahomet stosował podstępne metody wielokrotnie, żeby pozbyć się politycznych przeciwników.

Z Siry:

1681 Jeden z ludu Ghatafan podszedł do Mahometa, mówiąc, że jest muzułmaninem, ale nikt inny go nie znał. Mahomet powiedział mu: „Idź i zasiej nieufność wśród naszych nieprzyjaciół. Wojna to podstęp”.

Z hadisów al-Bucharego:

B4, 52, 268 Mahomet rzekł: „Wojna to podstęp”.

Mahomet świetnie znał ludzką psychikę i regularnie stosował podstęp, żeby zyskać przewagę nad przeciwnikiem. Do tego samego zachęcał swoich zwolenników.