1 WCZESNE LATA

(Jeśli ktoś uważa, że książka ta została napisana w złych zamiarach albo po to, aby nawoływać do krzywdzenia muzułmanów, powinien najpierw przeczytać załącznik zamieszczony na końcu.)

Muhammad ibn Abd Allah ibn Abd al-Muttalib (Prorok Mahomet) urodził się w 570 roku w mieście zwanym Mekka w dzisiejszej Arabii Saudyjskiej. W owym czasie Arabia nie była jednolitym krajem, lecz obszarem zamieszkanym przez zlepek plemion. Tak jak dziś była to gorąca, sucha i mało gościnna kraina, której mieszkańcy utrzymywali się z wypasania owiec i kóz. Na północy hodowano daktyle. Na porządku dziennym były waśnie rodowe. Na ogół toczyły się one wedle zasady oko za oko, ząb za ząb. Czasem wypłacano pieniądze rodzinie zabitego jako zadośćuczynienie.        Mekka była świętym miastem, ośrodkiem kilku religii. Do dziś stoi tam sanktuarium zwane Kaba, w którym znajdował się święty kamień. Uważa się, że był to meteoryt. Była także studnia ze świętą wodą mającą jakoby właściwości lecznicze. Plemiona z całej Arabii przybywały do Mekki, żeby czcić różne bóstwa. W mieście żyło trochę chrześcijan i Żydów – Mekka była ośrodkiem wielokulturowym. Mahomet pochodził z mekkańskiej arystokracji zwanej Kurajszytami, a jego ród nazywał się Haszymici. Bogiem Kurajszytów był Allach, przez wielu uważany dziś za Boga Księżyc (co tłumaczyłoby, dlaczego meczety wieńczy półksiężyc). Czczono też wielu innych bogów. W Mekce zakazywano walk, ponieważ była miejscem świętym. Ostre spory należało rozsądzać poza granicami miasta.

            Mahomet stracił ojca jeszcze przed swoim urodzeniem, a matka umarła, gdy miał pięć lat. Odtąd wychowywał go dziadek, ale w końcu on także umarł. Wtedy opiekę nad chłopcem przejął jego wuj Abu Talib. Wuj był wpływowym przedstawicielem Kurajszytów. Wydaje się, że był także zacnym człowiekiem i dobrze traktował Mahometa, otaczając go troską. Głównym zajęciem Kurajszytów były praktyki religijne, choć trudnili się także handlem. Gdy Mahomet podrósł, najęła go do służby zamożna wdowa Chadidża. Prowadziła interesy z Syrią. Mahomet wiódł karawany do Syrii i prowadził handel. W tamtych czasach Syria była krajem chrześcijańskim, o wiele bardziej kosmopolitycznym i rozwiniętym niż Arabia, a nawet niż większość Europy. Arabowie przejęli alfabet od syryjskich chrześcijan. Pisanie było jednak zastrzeżone wyłącznie dla transakcji handlowych. W owym czasie nie było ksiąg pisanych po arabsku. Tradycje religijne przekazywano ustnie z pokolenia na pokolenie. Chrześcijanie i Żydzi zwani byli „ludem księgi”, ponieważ posługiwali się pisanymi tekstami. Mahomet dobrze sobie radził jako handlarz i przynosił zyski Chadidży. Po pewnym czasie wdowa zaproponowała mu małżeństwo. Mieli razem cztery córki i dwóch synów.^*

            Dzięki swojemu pochodzeniu Mahomet był obznajomiony z wieloma religiami. Znał oczywiście rytuały własnego rodu, pogańskich Arabów z Mekki. Wiele tych rytuałów zostało potem włączonych do islamu. W Mekce, jak już wspomniano, mieszkali także Żydzi, a  jeden z krewnych żony Mahometa był chrześcijaninem. Ponieważ większość religii miała charakter ustny, często zdarzało się, że ludzie mieli rozmaite wyobrażenie o tym samym wyznaniu, a nawet zakładali własną religię.

Istotne fakty:

Być muzułmaninem oznacza uznać Mahometa za doskonałą istotę ludzką. Jego życie to przykład, za którym powinni iść wszyscy muzułmanie. Oczywiście nie wszyscy odnoszą sukces w tych wysiłkach, jednak pobożność ocenia się po tym, jak bardzo muzułmanin stara się podążać za przykładem i naukami Mahometa. W islamie jest to sprawa bezdyskusyjna. Dlatego warto poznać życiorys Proroka. Istnieje nawet osobne słowo oznaczające jego życiorys i wypowiedzi – sunna.

Nota od autora:

Niektórzy być może uważają, że książki tej nie należy czytać z powodów moralnych. A więc zanim przejdziemy dalej, chciałbym coś wyjaśnić. Jestem wielkim zwolennikiem wolności religijnej. Ludzie powinni móc wierzyć w to, w co chcą, i czcić swoich bogów tak, jak uznają za stosowne. Nie bulwersuje mnie, jeśli jacyś chrześcijanie pragną uprawiać dziwne czy niecodzienne praktyki religijne.

            Jeśli jednak ludzie ci tworzą organizację o charakterze politycznym i usiłują wpływać na całe społeczeństwo, wówczas najpewniej stanę się czujny. Jeśli nie godzę się na ich metody lub zamiary polityczne, zastrzegam sobie prawo do krytyki. I wówczas nie jest to krytyka religii, lecz krytyka polityki.

            Książka ta nie jest wyrazem zaniepokojenia religijnymi aspektami islamu. Nie stanowi głębokiej analizy wyznania ani praktyk religijnych. Skupia się natomiast na celach i dążeniach politycznych oraz metodach islamu. A te są wyraźnie obecne w doktrynie. To, jak muzułmanie odnoszą się do siebie nawzajem oraz do swojego Boga, jest kwestią religijną. I jako takie niezbyt mnie interesuje. Interesuje mnie zaś ogromnie, jak muzułmanie odnoszą się do nie-muzułmanów (kafir), bo jest to sprawa o charakterze politycznym. Powody tego zainteresowania staną się oczywiste w dalszej części książki.

Bibliografia:

Podstawowym źródłem zaprezentowanego powyżej materiału jest Sirat rasul allah  (Żywot wysłannika bożego) Ibn Ishaka. Ibn Ishak był najbardziej czczonym i godnym zaufania muzułmańskim uczonym. Swoje dzieło ukończył około stu lat po śmierci Mahometa, co oznacza, że jest to najstarsza zachowana biografia Proroka. Oraz podstawowa, autorytatywna relacja z życia Mahometa w oczach muzułmańskich uczonych. W 1955 roku została przetłumaczona na język angielski i do dziś pozostaje podstawowym źródłem dla muzułmanów i nie-muzułmanów.

            Przekład ten został uproszczony, poprawiony i wzbogacony o materiał z innych źródeł przez Billa Warnera z Ośrodka Studiów nad Politycznym Islamem. Dzięki temu uzyskaliśmy spójną i klarowną historię, której zrozumienie wcześniej wymagało dogłębnych studiów. Książka Warnera nosi tytuł Mohammed and the Unbelievers. Większość cytatów zaczerpnąłem właśnie z tej książki (numery to odnośniki do Siry, a więc podstawowego źródła).

Aby przeczytać książkę, naciśnij przycisk poniżej, z napisem “Older  Post"

---

^*              Tylko jedno dziecko, córka Fatima, dożyło dorosłych lat.